A glance into the world of Quinda Verheul - Q&A
Dutch version below
A glance into the world of Quinda Verheul
Quinda graduated from the Design Academy in Eindhoven in 2015 and after different routes she landed in Rotterdam. She likes to work with raw materials and explores the interaction between people and their surroundings within her work. Recently her work can be admired in the gallery.
“There is a necessity to create an image and thus tell a story that is freely interpretable for the viewer. In that interaction something interesting happens.”
Can you take us along your journey as an autonomous artist?
I worked at the studio of designer Hella Jongerius in Berlin for a while. That internship was quite important. I worked on both her colour and daylight studies in different materials like paint, textile and ceramics and her study addressing the way light influences colours. There I realized I would much rather like to create autonomous work instead of work being applied to the design industry.
I started to travel for a while. Through traveling I discovered the thematics of my work; the ease at which we handle our surroundings and the way in which we take it for granted. Generally we do not track down the story behind the products we consume on a daily basis, nor do we look up its original source. It is not like I expect people to do so. At that moment I just found it very interesting. I was traveling in Asia and everytime I experienced this ‘coming home’ moment when I entered a shopping mall. That was because it is something universal. Worldwide it is a similar language; there are the same shops, the same materials, smells, the temperature is regulated.
Then I started thinking about the materials that come at hand and a starting point arose to what I am still researching today. During my travels I got to know people that took me along into the artworld. It was great to come into contact with different types of art and learn about them. When you travel you encounter things, when you would go somewhere premeditated these things do not cross your path I believe.
At a certain point the money ran out. I had just finished a project in Indonesia and was ready to go back to Holland. A friend of mine lived here in Rotterdam and suggested “why not come here? You can live at foundation B.A.D. in Rotterdam - South.” It is a collective from Piet Zwart institute, thirty years ago they squatted an old girls school and rebuilt it. Now artists and families live there and there are also three guest studios where artists can live and work temporarily. I was lucky to land within this group of artists giving me an opening into their artist network in Rotterdam after finishing just one artistic project in Indonesia in 2018.
That search into “Am I a designer or an artist? If I want to be an artist can I be one?” That was a kind of clash in my head, “Am I allowed to be? Can I call myself an artist?” Eventually I decided to just continue to make work and by itself moments occurred where I could present my work. Like during Art Rotterdam week presenting my work through The New Current platform and getting in touch with Root Gallery.
What does art mean to you?
Art comes in many shapes and means so much in different ways. To me making art is essential. An idea or image emerges which I then want to try out. I want to make it, find a shape for it. I believe art is in a sense the first step to give a voice to a theme or a way of thinking, a link that can initiate other processes. On the other hand I find it a big claim to state this about my own work. Nevertheless it is conversation material. I feel a need to tell a story through an image I create that is freely interpretable for the viewer. In that interaction something interesting happens. For example when I go see the work of James Turrell and Richard Serra, an experience arises when I observe and move through their installations. You take this experience with you, unique for everyone. That is what I find exciting.
Which place for you is a breeding ground for new ideas and inspiration?
Inspiration and new insights are for me not necessarily bound to a certain place. It could be everywhere. Sometimes it happens when I am driving a car for a long time. It could happen when I am watching videos on YouTube, or reading a book where a certain sentence stands out that is the missing link. Cycling, driving a car, conversations with different artists or like-minded people, watching documentaries, reading books… It does not by definition happen at my studio which is moreover the place of production. Of course I reflect upon my work there and new things emerge, but that process is not bound to a specific place. The process develops in my mind and through interaction with my surroundings and finally translated in the studio.
Have your work methods and the subjects you address in your work changed over the years? Or has the impact that people have on their surroundings always been a key element in your work?
Since graduating I started addressing the greatness of the world and the nullity of the human in it. I always wondered whether or not I should define a specific subject, but the greatness and the void provides a certain ratio to what I find interesting. This approach started in 2015. I was addressing the subject of water at the time leading to natural erosion and the shapes it can take. Also I was already playing around with mirrors a little bit, but back then I did not know very well how to relate that to how people live life. I myself do not have an answer to that yet. The process of human change, needing to reflect on yourself and thus enabling yourself to make a change, is what I find interesting.
Furthermore I got more interested in sand, the fact that sand as a material is getting more scarce. By delving into the topic I discovered how many different types of sand there actually are and what type of political situations emerge when there is a sand shortage. In a very short period of time all of a sudden a lot more sand is needed for the amount of people living. It is a current issue; the growth of the world population opposed to the way in which wild nature is damaged. This is what fascinates me. It is a grand topic, but there are different aspects to it. Perhaps I will keep exploring the same subject, but while at it I come across more and more aspects. This allows me to go deeper into the subject and simultaneously develop the esthetic shape. I think I address different parts of the story in each of my pieces.
Are there things on your bucket list, a dream project for instance, you would still like to accomplish?
The ultimate? I would love to own a studio with enough capacity for me to be able to create site specific work. That means upscaling the amount of space and material. I would also need parties that can support me with the logistics process. International projects that need to be developed on a landscape level, that would be awesome!
Een kijkje in de wereld van Quinda Verheul
Quinda studeerde in 2015 af aan de Design Academy in Eindhoven waarna ze via verschillende routes in Rotterdam uitkwam. Ze werkt graag met ruwe materialen en verkent in haar werk de wisselwerking tussen mens en de omgeving. Sinds kort is haar werk te bij ons in de galerie te bewonderen.
“Er is een noodzaak om beeld te maken en daarmee een verhaal te vertellen dat vrij te interpreteren is voor de beschouwer. In die wisselwerking gebeurd iets interessants”
Kun je ons meenemen door je reis als autonoom kunstenaar?
Ik heb een tijdje bij Hella Jongerius gewerkt in Berlijn. Dat was wel een belangrijke stage. Ik heb daar gewerkt aan haar kleurenstudie en daglichtstudie in verschillende materialen zoals verf, textiel en keramiek, en hoe het licht kleuren beïnvloed. Ik besefte daar dat ik eigenlijk veel liever eigen autonoom werk zou willen maken, dat niet per se toegepast zou worden op industrieel design.
Ik ben toen een tijd gaan reizen. Dat zorgde ervoor dat de thematiek waar ik het vaak over heb in mijn werken echt naar voren kwam; hoe makkelijk we eigenlijk met onze omgeving omgaan en hoe we dat voor lief nemen. Dat we van de producten die we dagelijks gebruiken niet per se het verhaal achterhalen of de originele bron opzoeken. Het is ook helemaal niet dat ik verwacht dat mensen dat moeten doen. Ik vond het zelf vooral erg interessant op dat moment. Ik was dan in Azië aan het rondreizen en zelf voelde ik telkens een soort thuiskom-moment wanneer ik in een shopping mall was. Dat kwam omdat het iets universeels is. Wereldwijd is dat eenzelfde taal; er zijn dezelfde winkels, dezelfde materialen, geuren, de temperatuur is geregeld.
Toen ging ik nadenken over de materialen die daarbij komen kijken en ontstond daar een beginpunt voor waar ik het nu nog over heb. Tijdens mijn reizen leerde ik via via mensen kennen die mij meenamen in de kunstwereld. Het was erg leuk om op die manier met andere kunstvormen in aanraking te komen en daarover te leren. Als je gaat rondreizen dan kom je dingen tegen, als je met voorbedachte raden ergens heen gaat dan komen die niet op je pad, denk ik.
Op een gegeven moment was het geld op. Ik had een project gedaan in Indonesië en ik wilde eigenlijk wel weer terug naar Nederland. Een vriend van mij die woonde hier (in Rotterdam) en die zei: “waarom kom je dan niet hier? Dan kun je gaan wonen bij foundation B.A.D., dat zit in Rotterdam Zuid”. Het is een collectief van Piet Zwart, 30 jaar geleden hebben zij een oude meisjesschool gekraakt en opnieuw opgebouwd. Er wonen gezinnen en kunstenaars en er zijn ook drie gueststudios waar kunstenaars tijdelijk kunnen wonen en werken. Dat was heel erg leuk omdat ik in Indonesië eigenlijk voor het eerst een echt kunstproject had gedaan en toen (via B.A.D.) bij al die kunstenaars terecht kwam wat een soort ingang gaf in het kunstenaarsnetwerk van Rotterdam. Dat is 2018 geweest.
Die zoektocht van ben ik een ontwerper of een kunstenaar? Als ik dan kunstenaar wil zijn kan dat dan? Dat was een soort clash in mijn hoofd, van mag dat? Mag ik mezelf dan zo noemen? Uiteindelijk ben ik gewoon doorgegaan met werk maken en ontstonden er vanzelf momenten dat ik mijn werk kon presenteren. Zo ook bij de Art Rotterdam Week, The New Current waar ik in contact kwam met de galerie.
Wat betekent kunst voor jou?
Kunst heeft heel veel vormen en betekent zoveel op verschillende manieren. Voor mij om het te maken is een noodzaak. Er ontstaat een idee of beeld en dat wil ik dan uitproberen, dat wil ik dan maken of een vorm bij vinden. Ik denk dat kunst in zekere zin een eerste stap is om geluid te geven aan een thema of aan een manier van denken, dat het een schakel is die weer andere processen op gang gaat brengen. Ik vind dat ook wel weer een grote claim om over mijn eigen werk te zeggen. Desalniettemin is het wel gespreksstof. Er is een noodzaak om beeld te maken en daarmee een verhaal te vertellen dat vrij te interpreteren is voor de beschouwer. In die wisselwerking gebeurd iets interessants. Dat is ook wanneer ik naar werk ga kijken van bijvoorbeeld James Turrell en Richard Serra. Door het werk te zien en eromheen te bewegen ontstaat er een ervaring. Die ervaring neem je mee en die is voor iedereen uniek. Dat vind ik spannend.
Welke plek is voor jou een broedplaats voor nieuwe ideeën en inspiratie?
Inspiratie en nieuwe inzichten zijn voor mij niet per definitie gebonden aan een plek. Het kan overal zijn. Soms dan zit ik heel lang in de auto en dan ontstaan daar veel dingen. Het kan ook als ik op Youtube zit, of een boek lees en dat er dan een bepaalde zin is waarvan ik denk, wacht, dit is de schakel. Hier gebeurt iets. Fietsen, autorijden, gesprekken met andere kunstenaars of gelijkgestemden, documentaires, boeken… Het is niet eens per definitie mijn studio dat is meer de productieplek. Natuurlijk reflecteer ik daar wel op mijn werk en ontstaan daar nieuwe dingen, maar het is niet specifiek gebonden aan een plek. Het is mijn eigen hoofd en de interactie met de omgeving die ik vertaal in de studio.
Zijn je werkwijze en de onderwerpen die je in je werk aanhaalt door de jaren heen verandert? Of is de impact die mensen op hun omgeving hebben altijd een key element geweest in je werk?
Sinds mijn afstuderen ben ik gaan werken met het grootse van de wereld en de nietigheid van de mens daarin. Ik heb me altijd afgevraagd of ik het moest afbakenen naar een specifiek onderwerp, maar de grootsheid en dat nietige geeft een bepaalde verhouding aan wat ik interessant vind. Dat is een gebleven sinds 2015. Ik had het toen over het onderwerp water, wat natuurlijke erosie inhoudt en welke voor vormen dat aanneemt. Ook speelde ik al een beetje met spiegels, maar toen wist ik nog niet zo goed hoe ik dat ging relateren aan hoe je als mens in het leven staat. Ik heb daar ook nog geen antwoord op, maar dat veranderingsproces bij de mens dat je moet en kunt reflecteren op jezelf en daardoor zelf verandering teweeg kan brengen, dat vind ik interessant.
Verder ben ik mij meer gaan interesseren in zand en het feit dat zand als materiaal schaarser wordt. Ik duik daar in en dan vervolgens kom je erachter hoeveel verschillende soorten zand er zijn en wat voor politieke situaties er ontstaan op het moment dat er zand tekort is. In een hele korte tijd is er opeens veel meer zand nodig voor de hoeveelheid mensen die er zijn. Het is een heel actueel onderwerp; de groei van de wereldbevolking tegenover hoe de wilde natuur wordt beschadigd. Dat fascineert mij dan. Het is een groots onderwerp, maar er zijn verschillende facetten die daaraan vastzitten. Misschien blijf ik hetzelfde onderwerp verkennen, maar terwijl het proces gaande is kom ik steeds meer dingen tegen. Ik kan dieper op de materie in en ontwikkel dan ook de esthetische vorm daarvan. Ik denk dat in verschillende van mijn stukken een ander onderdeel van het verhaal zit.
Zijn er nog dingen die je op je bucketlist heb staan, een droomproject die je nog wilt verwezenlijken?
Het ultieme? Het lijkt mij te gek om een studio te hebben met de capaciteit waarmee ik dat ik blijvend site specific werk zou kunnen maken. Dat betekent een opschaling van ruimte, materiaal en partijen die mij kunnen ondersteunen bij het logistieke proces. Internationale projecten die op landschapsniveau uitgedacht moeten worden, dat lijkt me heel erg tof!
Nieuwsgierig geworden? Eerder dit jaar bezocht The New Current Quinda in haar atelier in Rotterdam en stelde ook een aantal vragen. Hoor meer in de video hieronder.
Portraits by Philine van den Hul